فراهم‌سازی ارزیابی تراز خودتنظیمی زناشویی در جامعۀ ایرانی: آزمون پایایی، روایی و ساختار عاملی نسخه ایرانی سنجۀ خودتنظیمی رفتاری برای روابط کارآمد در زوج‌ها

زوجینی که از خودتنظیمی ارتباطی استفاده می­نمایند، در سنجش با دیگران روابط شاد و باثبات­تری دارند، چه نقش این مؤلفه بسیار برجسته‌تر از مهارت­های ارتباطی دیگر است. هدف پژوهش آزمودن روایی، پایایی و ساختار عاملی سنجه «خودتنظیمی رفتاری برای روابط کارآمد» و بررسی همبستگی آن با کیفیت روابط ­زوجین در نمونه ایرانی بود.جامعۀ آماری پژوهش همه­ زوجین ساکن شهر سنندج است که فرزند آن‌ها در سال تحصیلی 94 -95 در مدارس مقطع دبستان مشغول به تحصیل بودند. با به کار بردن روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی 832 نفر (416 زوج) از میان والدینی که حاضر به همکاری شدند انتخاب شد. نخست سنجه به زبان فارسی برگردانده شد، برای به دست آوردن تصویر دقیق یک بررسی راهنما روی 40 زوج از جامعه پژوهش اجرا شد. در این بررسی تراز آلفای کرونباخ دو عامل سنجه (خود نظم­بخشی ارتباطی و تکاپوی ارتباطی) به­ترتیب 70/0 و 71/0 به­دست­آمد. در گام­های گردآوری داده­ها ابزارهای سنجه خودتنظیمی رفتاری برای روابط کارآمد، سنجه سازش یافتگی زوجی لاک والاس، آزمون اصلاح‌شده سازش یافتگی زناشویی و پرسشنامه سبک­های عاطفی هافمن به­کار گرفته­شد. با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مدل دوعاملی (خودتنظیمی ارتباطی و تکاپوی ارتباطی) سنجه همانند با ساختار عاملی پیشنهادشده از سوی سازندگان آزمون، تأیید شد. تراز همسانی­درونی به­دست­آمده از عامل خودتنظیمی ارتباطی و عامل تکاپوی ارتباطی با روش آلفای­کرونباخ، گاتمن و دونیمه­سازی اسپیرمن-براون نشانگر بسندگی آن برای سطوح عامل­های یک سنجه بود. برای بررسی بارهای عاملی به تفکیک دو جنس و بررسی ارتباط ابعاد خودتنظیمی ارتباطی میان زوجین مدل ساختاری به کار گرفته شد. برآیندها نشان داد که همبستگی مثبت و معنی­دار میان ابعاد خودتنظیمی رفتاری با ابعاد کیفیت ارتباط و سازش یافتگی زوجی وجود دارد (p